Przejdź do zawartości

Ludwik Zagórny-Marynowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Zagórny-Marynowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 sierpnia 1875
Borek Fałęcki, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

15 września 1944
Warszawa, Polska

Dyrektor Dyrekcji Kolei w Stanisławowie
Okres

od 1920

Poprzednik

Paweł Prachtel-Morawiański

Następca

Adolf Hora

Minister kolei żelaznych
Okres

od 10 marca 1922
do 26 maja 1923

Poprzednik

Julian Eberhardt

Następca

Leon Karliński

Ludwik Zagórny-Marynowski (ur. 1875 w Borku Fałęckim (obecnie dzielnica Krakowa), zm. 15 września 1944 w Warszawie) – polski inżynier, minister kolei żelaznych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Od ukończenia Politechniki w Wiedniu (Technische Hochschule), był związany z kolejnictwem. W 1920 pełnił funkcję dyrektora DOKP w Stanisławowie[1]. Od 10 marca 1922 do 14 grudnia 1922 był ministrem kolei żelaznych w rządach: Antoniego Ponikowskiego (obu), Artura Śliwińskiego i Juliana Nowaka. Jako kierownik tego resortu był również od 16 grudnia 1922 do 26 maja 1923 członkiem rządu Władysława Sikorskiego. Następnie przeszedł na emeryturę.

Ludwik Zagórny-Marynowski zmarł 15 września 1944 roku Warszawie, podczas ewakuacji ludności cywilnej w trakcie powstania warszawskiego. Jego ciała nigdy nie znaleziono. Symboliczna płyta znajduje się na grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera VIII, rząd zachodni)[2].

Symboliczny grób Ludwika Zagórny - Marynowskiego

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dziennik Urzędowy Ministerstwa Kolei Żelaznych 1920, nr 10
  2. Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], www.zck-krakow.pl [dostęp 2023-03-24].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]